Uzun bir aradan sonra filmin başlangıcından sonuna kadar kara mizahı akışında, yüzümde gülümseme eksik olmadı. Sanki filmin o nahoş aşk kırıntılarından bir güney kıtasın da bir kuzey kıtasın da savruldum durdum . Her zaman hayatımızda hep yanı başımızda olmasını istediğimiz birilerini görmek isteriz. İşte hayatınızda; canınız pahasına, paslı yollarında koştuğunuz o insanın peşini bırakmayın. Nereye giderse gitsin yol zaten sizi bir araya getirecek. Endişelenmeyin. Sevginin gücü emekle birlikte gelir. Birbirinize sonsuz anılar bırakın ve her anında bir kez daha tenleriniz bir bütün olacak. İster güney kıtasında olun ister kuzey kutubunda er ya da geç ekvatorda buluşacaksınız. Belki de bu filmin ana hatları pişmanlık üzerinde bir değil üç dört defa üzerinde durulmuş. Evet belki 30 yaşına geldin ama asla mantığının esiri olmadın, duyguların seni o insanla aynı yolda birleştirdi. Tam vazgeçtim derken o gemi bir daha o limana gelmez dediğin anda ama hala içinde umut kıpırtılarını hissettiğin anda bir filmin repliğini kulağımda duyar gibiyim. ’’… arzu ettiğin şeyler beklemekten vazgeçtiğin anda gerçekleşir .Bu; hayatın sen bakarken soyunamıyorum’’ deme şeklidir. Tam olarak bu olay son sahnelere doğru filmimizin asıl can alıcı yerine gelelim. ‘’ Oliver hayat senin hayatın ama şu anda hayat ayaklarının üzerinde dikilmeni beklemez.’’ Son tren kaçmadan koş ve tüm dünyaya karşı bağır.
Seni seviyorum, var mısın ?
Yorumlar
Yorum Gönder